برنامه مدیریت دیسک Disk part

آن قدر برنامه خدماتی به بازار عرضه شده است بعضی ز برنامه های خدماتی مفید تعبیه شده در سیسنم عامل های ویندوز مورد می مهری قرار بگیرند . یک برنامه خدماتی سودمند برای کاربران ویندوز اکس پی و 2000 برنامه  Diskpart است . برنامه Diskpart  یک مفسر سطر فرمانی طراحی شده به عنوان یک وسیله مدیریت دیسک است .

Diskpart  ازجنبه های مختلف به برنامه خدماتی Fdisk ویندوز 98 شباهت دارد، اما قدرتمندتر و انعطاف پذیر تر است . Diskpart می تواند پارتیشنهای دیسک سخت را بسازد ، حذف کند ،و تغییر اندازه بدهد ، همچنین می تواند به دیسکها نماینده حرفی بدهد و تعدادی از تکالیف دیگر پیکربندی دیسک را انجام دهد ، اما در این مقاله ، توجه ما به ساخت و مدیریت پارتیشنها است.

Diskpart را در کجا پیدا کنیم:

مایکروسافت Diskpart را در ویندوز اکس پی تعبیه کرده است . رویStart کلیک ویا Run  را انتخاب کنید. در پنجره  Run ، فرمان cmd را در کادر تایپ وروی OK کلیک کنیدتا یک پنجره نشانه فرمانی ظاهر شود. Diskpart را در نشانه فرمان تایپ کنید و کلید Enter  را بزنید.

برنامه Diskpart نشانه فرمان را به Diskpart >  تغییر می دهد . برای خروج از Diskpart  و بازگشت به نشانه فرمان استاندارد، فرمان exit را تایپ کنید . کلید Enter  را بزنید.     

فرمانهای پایه Diskpart:

پر استفاده ترین فرمانهای پایه عبارتند از  سه فرمان (List Disk،List Volume،List Partition)،  لیست و سه فرمان Select  (فرمانهای  Select Volume، Select Partition ،Select Diskِ ). این شش فرمان را در ترکیبهای مختلف برای بررسی پیکربندی دیسک سخت می توانید به کار بگیرید .

فرمان List Disk فهرستی از دیسکهای متصل به کامپیوتر شما و اطلاعاتی درباره آنها ، شامل اندازه ، فضای آزاد، و این که آیا آنها به صورت basic پیکربندی شده اند یا dynamic  به  نمایش در می آورد.

فرمان List Volume  فهرستی از والیومهای قابل دستیابی و اطلاعاتی درباره هر والیوم(Valume)  را ، شامل نام حرفی دیسک ، برچسب ، نوع فرمت ، نوع والیوم ، اندازه ،  وضعیت ، و این که آیا آن والیوم حاوی یک سیستم عامل هست یا نه به نمایش در می آورد .

فرمان  List Partition جدول پارتیشن دیسک فعلی را که توجه به آن معطوف است نمایش می دهد. اطلاعات جدول پارتیشن شامل نوع  پارتیشن ، اندازه آن ، و آفست (offset)آن است .

اکثر فرمانهای Diskpart   یک عمل را روی یک هدف ویژه (دیسک سخت ، والیوم ، یا پارتیشن )انجام می دهند. پیش از آن که بتوانید فرمانی را روی یک آبجکت (object ) صادر کنید ، باید آن آبجکت را انتخاب کنید، تا فرمانها ی بعدی به آن آبجکت توجه کنند. وقتی آبجکتی را انتخاب کردید،  تا زمانی که آبجکتی دیگر انتخاب شود یا یک فرمان دیگر به اجرا درآید که آن آبجکت را از دسترس خارج کند، مانند فرمان حذف ، برای فرمانها ی بعدی توجه روی آن آبجکت باقی می ماند.

فرمانهای Select بدین قرارند:

Select disk n

Select volume n

Select partition n

در این فرمانها به جای  n عدد مورد نظرتان را قرار دهید .

اگر مطمئن نیستید که کدام آبجکت مورد توجه است ، می توانید فرمانهای List Disk،List Volume ،یا List Partition را صارد کنید .

یک ستاره در کنار نام دیسک ،والیوم ، یا پارتیشن نشان می دهد که آبجکت برگزیده ( مورد توجه ) فعلی است . فرمانSelect را بدون هیچ پارامتری می توانید صادر کنید ، که در این صورت Diskpart  آبجکت انتخاب شده را باز خواهد گرداند.

برای دیدن جدول پارتیشن یک دیسک ، ابتدا باید آن را برگزینید . به عنوان مثال ، در یک سیستم دو دیسکی ، فرمان ListDisk  نام دیسکها را به صورتdisk0وdisk1 و نشان می دهد. برای دیدن اطلاعات پارتیشن دیسک دوم، فرمانListDisk1   را تایپ ، و سپس فرمانList Partition    را تایپ کنید.

 پارتیشن کردن یک دیسک:

سه فرمان بسیار متداول ساخت پاربیشن به قرار زیرند :

Creat partition primary [size=n] [offset=n]

Creat partition extended [size=n] [offset=n]

Creat partition logical [size=n] [offset=n]

به جای n درsize اندازه پارتیشنی را که می خواهید بسازید بر حسب مگابایت وارد کنید . اگر اندازه ای را مشخص نکنید ، Diskpart تلا ش خواهد کرد که از همه فضای قابل دستیابی بهره بگیرد.

به جایn   درOffset  مقدار آفست بایت مورد نظر خود را وارد کنید. اگر آفست را مشخص نکنید ، پارتیشن از اولین فضای آزاد کافی برای جا دادن یک پارتیشن شروع خواهد شد.

فرمان partition primary ، یک پارتیشن بر روی دیسکی که در حال حاضر بر گزیده شده است می سازد . پس از آن که یک پارتیشن را ساختید پس از آنکه یک پارتیشن را ساختید ، توجه به پارتیشن جدید معطوف می شود.

فرمان partition extended ، یک پارتیشن بسط یافته  ( logical partition ) بر روی دیسکی که در حال حاضر بر گزیده شده است می سازد. برای هر دیسک فقط ساخت یک پارتیشن بسط یافته مجاز است .

فرمان Partition logical  ، یک پارتیشن منطقی (Logical partition ) در داخل پارتیشن بسط یافته (این پارتیشن بسط یافته باید مورد توجه برنامه باشد ) می سازد .یک پارتیشن بسط یافته ممکن است حاوی چند پارتیشن منطقی باشد .

پس از آنکه پارتیشنی را شاختید ، باید برای آن یک حرف نماینده به دیسک معرفی کنید . ابتدا والیوم مورد نظرتان را برگزینید و سپس از فرمان Assign   برای نسبت دادن یک حرف نماینده دیسک بهره بگیرید: assign [letter=d] . به جای d حرف نماینده دیسک مورد نظر خود را وارد کنید.

مثال: فرض کنید به تازگی یک دیسک سخت جدید دوم ، و خالی را به کامپیوتر خود اضافه کرده اید ، و می خواهید آن را با استفاده از حروف دیسک E ، F وG به سه والیوم پارتیشن بندی کنید .

برای فهرست کردن دیسک های متصل به کامپیوتر خود ، فرمان List Disk  را تایپ کنید .Disk Part  دیسکها را به صورت disk 0 و disk 1  فهرست باید کرد . برای انتخاب دیسک جدید ، فرمان Select disk 1  را تایپ کنید .برای ساخت یک پاتیشن 4098 مگابایتی جدید ، فرمان زیر را تایپ کنید:

  Creat partition primary size=4098

توجه برنامه به پارتیشن جدید تغییر خواهد کرد .

سپس ، فرمان Assign letter =E   را برای نسبت دادن یک حرف نماینده دیسک به پارتیشن جدید تایپ کنید . برای ساخت یک پارتیشن بسط یافته ، فرمان زیر را تایپ کنید :

 Creat partition extended

ما هیچ اندازه ای را مشخص نکرده ایم ، در نتیجه ، پارتیشن بسط یافته از همه فضای باقی مانده روی دیسک برگزیده ( مورد توجه فعلی ) استفاده خواهد کرد . اگر بخواهید یک پارتیشن منطقی 4098 مگابایتی در داخل این پارتیشن بسط یافته ، بسازید فرمان زیر را تایپ کنید:

Creat partition logical size=4098

حتما می خواهید یک حرف نماینده دیسک به پارتیشن منطقی جدید نسبت بدهید . برای این مثال ما فرمان Assign letter =F  را تایپ کردیم. برای ساخت یک پارتیشن منطقی دوم ، عبارت زیر را تایپ کنید:     

Creat partition logical

برای نسبت دادن یک حرف نماینده دیسک به این پارتیشن جدید ، فرمان Assign letter =G  را تایپ کنید .

زنده کردن باتری های مرده لپ تاپ ، به روشی اعجاب انگیز

باتری های معمولی لپ تاپ نیز همانند سایر وسایل الکترونیکی برای خود عمر مشخصی دارند. این باتری ها معمولأ پس از 1 تا 2 سال کار مداوم ، کارایی اصلی خودشان را از دست میدهند و در نهایت تنها میتوانند 10 تا 15 دقیقه شارژ خود را حفظ کنند.

در صورتی که باتری لپ تاپ شما نیز به این بلا دچار شده است پیش از هر اقدام دیگری دست نگاه دارید و این ترفند واقعأ اعجاب انگیز با روشی اعجاب انگیزتر را بر روی باتری خود را اعمال کنید! چرا که با این کار میتوانید جان دوباره ای به باتری ببخشید و به نوعی آن را احیا کنید ، چرا که مجددأ باتری میتواند 1 الی 2 ساعت شارژ خود را نگه دارد و دیگر نیازی به پرداخت هزینه اضافی ندارید.
برای اینکار ، روش کار را بدون ترس و واهمه انجام دهید!

کافی است باتری را به مدت 14 الی 15 ساعت در داخل فریزر قرار دهید!
تا باتری لپ تاپ شما کاملأ فریز شود!
سپس باتری را 3 الی 4 بار شارژ و دشارژ نمایید.

اکنون باتری لپتاپ شما پس از گذراندن یک خواب زمستانی جان تازه ای پیدا کرده است و میتوانید بیش از گذشته برای شما کار کند.

شاید از این عمل تعجب کنید و ارتباطی بین این دو کار نیابید.
اما جالب است بدانید که این کار پایه و اساسی کاملأ علمی دارد ، چرا که همانطور میدانید به طور کلی در اجسام مختلف به دلیل لرزش طبیعی مولکولها جریان برق به راحتی از آنها عبور نمی کند. این مشکل در اجسام رسانا کمتر است ، زیرا مولکول ها به شکل منظم قرار می گیرند و جریان راحت تر عبور می کند ، اما برای ابر رسانا کردن باید جسم رو سرد نمود تا لرزش مولکولها کمتر شود (این لرزش هیچ گاه صفر نخواهد شد ، مگر در صفر مطلق یعنی 273- درجه سانتیگراد که البته تا امروز دست نیافتنی باقی مانده است blofa.blogfa) ، در نتیجه سرعت و کیفیت عبور جریان بهتر خواهد شود. دلیل بهتر کار کردن سی پی یو در درمای پایین نیز همین موضوع است.

این موضوع عملأ بر روی باتری یک لپ تاپ HP تست شد ، باتری که پس 1سال و نیم کارکرد ، تنها به مدت 10 دقیقه شارژ را نگه میداشت ، پس از اجرای این ترفند ، پس از اولین شارژ توانست 45 دقیقه و در دفعات بعدی تا 1.5 تا 2 ساعت شارژ را نگاه دارد.

از این موضوع و به نوعی نوآوری میتوان حتی در مورد هارد دیسک هم استفاده کرد ، هاردی که کار نمیکند را در صورتی که 10 تا 15 ساعت در فریزر فریز نمایید و سپس وصل نمایید را نیز میتوان با این روش بازیابی کرد.

همچنین برای تثبیت این موضوع ، ویدئویی نیز در سایت Metacafe منتشر شده است که کلیه عملیات به شکل تصویری قابل مشاهده است. این ویدئوی آنلاین در سیستم به اشتراک گذاری ویدئوی Metacafe به نشانی http://www.metacafe.com/watch/781300/revive_a_dead_laptop_battery در دسترس است.

لازم به ذکر است تا باتری شما دچار مشکل نشده است این ترفند را بر روی آن اجرا نکنید. همچنین این تنها بر روی باتری لپ تاپ تست شده است ، طبعأ امکان این کار بر روی همه باتری های لوازم الکترونیکی یا خود آنها وجود ندارد ، مگر دستگاه هایی که ساختاری همانند باتری های لپ تاپ داشته باشند.

دستورالعمل نصب RAM

حافظه‌های RAM (مخفف عبارت Random Access Memory) اگر نمی‌دانید ارزش RAM در چه می‌باشد و چه می‌کند می‌توانید CPU را یک آشپز در نظر بگیرید و بعد هارد دیسک را یک یخچال و RAM را میز آشپزخانه ، آنوقت CPU یا جناب آشپز زمانی که شروع کند به آشپزی مواد لازمش را از هارد یا همان یخچال در می‌آورد و روی میز آشپزخانه یا RAM می‌چیند تا در حین آشپزی خیلی راحت و سریع به آنها دسترسی داشته باشد. خوب حالا اگر میز آشپزخانه‌تان کوچک باشد و فضای کمی داشته باشد زمانی که آشپزباشی یا CPU مشغول پختن یک غذای مفصل برای یک مهمانی مفصل‌تر می‌شود فضای کافی برای چیدن موادی که از یخچال در آورده ندارد و لذا چون ابزار مناسب در اختیارش نیست روند کارش کند می‌شود و کل داستان شام دچار مشکل و کندی می‌شود و یحتمل مهمان‌ها گشنه خواهند ماند و اعصاب شما هم از دست آشپزتان و کل مجموعه‌ی آشپزخانه‌تان که همان کامپیوترتان باشد خورد می‌شود و این درست زمانی است که شما به یک میز بزرگتر یا مقداری حافظه‌ی RAM بیشتری نیاز دارید.

در این آموزش ما نوعی از حافظه‌ی RAM را مورد استفاده قرار می‌دهیم که تحت استاندارد یا قراردادی با عنوان DIMM که مخفف Dual In-line Memory Module است می‌باشد، رم‌های تحت این استاندارد بر روی مادربرد در شیاری با همین عنوان جا می‌خورند که شکل و شمایل خاص خودش را داراست و بعداً در مورد ظاهر این شیارها توضیح کافی خواهیم داد. البته ناگفته نماند که امروز و از تقریبا 6 یا 7 سال پیش همه‌ی رم‌های در بازار تحت این استاندارد هستند و استاندارد SIMM یا Single In-line Memory Module کاملا منسوخ شده. نکته‌ی بعدی قابل توجه این است که بایستی بدانید مادربرد شما از چه مدل RAM ی با چه مشخصاتی پشتیبانی به عمل می‌آورد ، RAM ها مدلهای مختلفی دارند مثل SD یا DDR و… برای اینکه این اطلاعات را به دست بیاورید دفترچه‌ی مادربرد بهترین راهنما است. ولی به هر حال اگر رم‌های شما تحت DIMM باشند و کامپیوتری که قصد سوار کردن حافظه‌ی رم بر روی آن دارید یادگار دوران ماموت‌ها نیست مدل RAM تحت پشتیبانی مادربردتان هر چه که باشد فرقی ندارد این راهنما در نصب RAM جدید به شما کمک خواهد کرد!

مواد لازم برای این جلسه
یک عدد رم سازگار با مادربردتان
پیچ گوشتی به میزان کافی و لازم در ابعاد و طرح‌ها و رنگهای گوناگون!

برای این آموزش قصد داریم یک رم 184 پین DDR که تصویر آن را در بالا مشاهده می‌کنید را روی یک کامپیوتر سوار نمائیم.

گام اول: کامپیوتر خود را آماده کنید

برای اینکه کامپیوترتان آماده‌ی مونتاژ شود بایستی اول آن را ایمن کنیم به همین منظور قبل از هر کاری ابتدا آن را از برق می‌کشید و کلید پشت پاور یا همان منبع تغذیه را در حالت خاموش قرار می‌دهید با اینکار خیال شما از بزرگترین خطر ممکن در حین مونتاژ قطعات یعنی اتصالی جریان الکتریسیته راحت می‌شود.

بعد از اینکه پاور را از کار انداختیم زمان این رسیده است که کیس را باز کنیم ، البته اگر در حال مونتاژ یک کامپیوتر نو باشید یا پیش مونتاژش که خوب کیس باز است ولی اگر کامپیوتر فعلی‌تان نیازمند نصب یک RAM جدید است لازم است کیس را باز کنید. اینکه کیس شما چگونه باز می‌شود بسته به نوع کیس اندکی متفاوت است و فقط کافی است کمی کیس را نگاه کنید تا بفهمید پیچ‌هایش کجا هستند و چگونه پنل کناریش باز می‌شود و از جا در می‌آید.

گام دوم: پیدا کردن یک شیار یا سوکت RAM خالی

پیدا کردن یک سوکت خالی RAM روی مادربرد اصلا کار دشواری نیست ، همانطوری که گفتیم رم‌های موجود در بازار تحت استانداردی هستند با عنوان DIMM و بر روی سوکتی به همین نام نیز مونتاژ می‌شوند. سوکت‌های DIMM را می‌توانید در تصویر بالا مشاهده کنید بزرگترین مشخصه‌ی آنها وجود دو عدد کلیپس در دو طرفشان است. جا زدن رم‌ها در حالت عادی در این سوکت‌ها ترتیب خاصی ندارد مگر اینکه مادربرد شما دارای قابلیتی تحت عنوان Dual Channel باشد ، این قابلیت سبب کارایی مفیدتر و بهتر رم‌ها می‌شود و البته قابلیت مذکور زمانی فعال می‌شود که دو عدد رم به ترتیب خاصی در سوکتها چیدمان و بارگذاری شوند ، بهترین راهنما برای اینکه بدانیم مادربرد ما از Dual Channel پشتیبانی به عمل می‌آورد یا نه طبق معمول دفترچه‌اش است ، اگر مادربردی دارای قابلیت Dual Channel باشد به یقین در همان دفترچه‌اش ترتیب چیدمان توضیح داده شده است.

وقتی سوکت‌های مذکور را پیدا کردید ، درون هر کدام که می‌خواهید رم را سوار کنید کلیپسهای دو طرفش را رو به بیرون فشار دهید تا سوکت آماده‌ی پذیرش رم بشود. (تصویر زیر)

گام سوم: مونتاژ رم‌ها
وقتی سوکت را آماده کردید رم را به دقت با دست بردارید و سعی کنید آن را طوری بگیرید که دستتان کمترین تماس ممکن با سطحش را داشته باشد ، خوشبختانه پین‌های رم‌ها طوری طراحی شده‌اند که فقط به یک شکل در سوکت جا می‌خورند و در وسط پین‌ها یک تو رفتگی وجود دارد (اگر اشتباه نکنم در رم‌های SD تو رفتگی روی پین‌ها دو عدد است ولی در حال حاضر SD هم چندان رایج نیست) روی سوکتها هم یک بر آمدگی وجود دارد از تطبیق این دو می‌توانید راحت در یابید رم چگونه بایستی روی سوکت قرار گیرد.

وقتی پین‌های پائین رم را با سوکت تطبیق دادید رم را روی سوکت قرار داده و به آرامی همانطوری که در تصویر زیر مشاهده می‌کنید روی دو لبه‌ی انتهاییش فشار بیاورید تا رم در داخل سوکت جا بیافتد به محض اینکه یک رم در سوکت جا بیافتد کلیپس‌های دو طرف سوکت خود به خود سر جایشان بر می‌گیردند و رم را در داخل سوکت قفل می‌کنند.

گام چهارم: پایان دادن کار
رم‌ها را که به راحتی جا زدیم ، اگر وسط مونتاژ یک کامپیوتر نو هستید من مزاحمتان نمی‌شوم به بقیه کارتان برسید! اگر نه و یک کامپیوتر قدیمی را ارتقا دادید پنل کیس را می‌بندید و پیچ‌هایش را هم ایضا و Power را به برق زده و در حالت On یا روشن قرار می‌دهید.

کامپیوتر را روشن کنید تا ویندوز بالا بیاید ، بعد از اینکه ویندوز بالا آمد برای اینکه مطمئن شوید رم‌های جدید درست نصب شده و کار می‌کنند روی آیکون My Computer کلیک راست کنید و گزینه‌ی Properties را انتخاب نمائید در صفحه‌ای که با انتخاب این گزینه باز می‌شود زیر عبارت :Computer مشخصات سخت‌افزاری کامپیوتر شما و همینطور میزان حافظه رم آن ذکر شده است می‌توانید آن را با مقدار حافظه‌ی رم‌ی که قبلاً روی کامپیوترتان نصب بوده است قیاس کنید تا مطمئن شوید همه چیز مرتب است یا نه.

چند نکته‌ی کنکوری
» اگر کامپیوتری بدون مشکل Over heat یا گرم شدن قطعات بیش از حد که در اثر عوامل مختلف خصوصاً درست کار نکردن فن‌ها می‌تواند باشد Restart می‌شود خصوصاً در حین تماشای فایلهای ویدئویی یا انجام بازی‌های سه بعدی سنگین رم‌ها را چک کنید. در 99 درصد موارد روی چنین کامپیوتری بیش از یک رم سوار شده و رم‌های سوار شده با هم سازگاری ندارند یا جنس تقلبی و نامرغوبی هستند. (برای اطمینان حاصل کردن هم می‌توانید وضعیت سیستم مذکور را در حالی که فقط یک رم روی آن سوار است چک کنید احتمالاً با یک رم مشکلات قبلی را نخواهد داشت)

» اگر رم‌ها روی مادربردی که از Dual Channel پشتیبانی به عمل می‌آورد به صورت غلط چیدمان شوند می‌تواند سبب بالا نیامدن سیستم یا کند شدن آن و مشکلاتی دیگر از این دست شود.

*** ترفند های شبكه ***

تغییر حد دسترسی کاربران در شبکه

در صورتی که شما نیز در شبکه های LAN کار کرده باشید حتما میدانید که در حالت پیش فرض ویندوز XP فقط به كاربر GUEST و با كلمه عبور اجازه دسترسی را میدهد. در این ترفند قصد داریم روشی را معرفی کنیم که با استفاده از آن میتوانید به کاربران دیگر نیز اجازه دسترسی را به ویندوز بدهید.

بدین منظور:
از منوی Start وارد Control Panel شوید و بر روی Folder Option دوبار کلیک کنید.
در پنجره جدید ، به تب View رفته و در قسمت Advanced Setting تیک اخرین گزینه یعنی Simple File Sharing را بردارید.
با این كار علاوه به مورد گفته شده موجب میشه اشتراكهای پیش فرض مثل $c و $d ,... نیز فعال شوند.
حالا منوی Security در شبکه فعال شده و میتوانید برای هر کاربر سطخ دسترسی تعیین کنید.
لازم به ذکر است که سیستم فایلها باید NTFS باشد

تغییر حد دسترسی کاربران در شبکه

در صورتی که شما نیز در شبکه های LAN کار کرده باشید حتما میدانید که در حالت پیش فرض ویندوز XP فقط به كاربر GUEST و با كلمه عبور اجازه دسترسی را میدهد. در این ترفند قصد داریم روشی را معرفی کنیم که با استفاده از آن میتوانید به کاربران دیگر نیز اجازه دسترسی را به ویندوز بدهید.

بدین منظور:

از منوی Start وارد Control Panel شوید و بر روی Folder Option دوبار کلیک کنید.

در پنجره جدید ، به تب View رفته و در قسمت Advanced Setting تیک اخرین گزینه یعنی Simple File Sharing را بردارید.

با این كار علاوه به مورد گفته شده موجب میشه اشتراكهای پیش فرض مثل $c و $d ,... نیز فعال شوند.

حالا منوی Security در شبکه فعال شده و میتوانید برای هر کاربر سطخ دسترسی تعیین کنید.

لازم به ذکر است که سیستم فایلها باید NTFS باشد.

از کار انداختن صدای مودم

ممکن است شما از کاربرانی باشید که عادت دارند در نیمه شب به اینترنت وصل شوند. در این صورتی صدای اتصال مودم در این زمان نسبتا آزار دهنده است و ممکن است برای دیگر افراد خانواده مشکل ایجاد کند. برای چگونگی از کار انداختن صدای مودم با ما همراه شوید.

برای این کار:
ابتدا به Control Panel میرویم. سپس به Phone and modem option رفته و به برگه Modem میرویم. سپس مودم مورد نظر را انتخاب کرده و بر روی Properties کلیک میکنیم و بعد به برگه Advanced رفته و در قسمت Extera intialization commands عبارت atm0 را تایپ میکنیم. در پایان Ok را زده و خارج میشویم.

از شماره های متعدد ISP خود خسته شده اید؟

شاید شرکت تامین کننده خدمات اینترنتی شما هم برای اتصال مشترکان خود چندین شماره را در نظر گرفته و شما با اشغال بودن یکی به دیگری رجوع میکنید. اگر این طور باشد بهتر است از گزینه جدید در نظر گرفته شده در سرویس Dial-Up ویندوز 2000 و XP استفاده کنید تا هر بار مجبور نباشید شماره را مجددا وارد کنید. با کمک گزینه Alternates شما میتوانید تمامی شماره های ISP خود را وارد کنید و سیستم با اشغال بودن یک شماره به بصورت خود کار شماره بعدی را آزمایش میکند و شماره ای را که با آن بصورت موفقیت آمیز به شبکه وصل شده است را در سطر لیست قرار میدهد تا دفعه بعد شماره آغاز کننده باشد. بدین ترتیب شماره ای که با منطقه و مودم شما سازگاری بیشتری دارد بعد از مدتی شماره دائمی شما خواهد شد و دسترسی شما به اینترنت بهبود میبخشد.

مراحل زیر را جهت وارد کردن شماره های جایگزین طی کنید:
1- در ویندوز 2000 به Start>Settings بروید و سپس Network and Dial-Up Connections را انتخاب کنید و بر روی تماس مورد نظرتان Double-Click کنید. و در ویندوز XP به Start>Connect to بروید و تماس مورد نظر تان را انتخاب کنید.
2- دکمه Properties را بزنید.
3- حالا دکمه Alternates را بزنید.
4- با زدن دکمه Add میتوانید تمام شماره های مورد نظرتان را وارد کنید و در صورت لزوم هر کدام از دو گزینه پایین پنجره را متناسب با شرایط خود فعال کنید. همه ISP ها شماره های تماس جدید را در وب سایت خود اعلام میکنند لذا سعی کنید هر چند وقت یکبار به وب سایت تامین کننده خدمات اینترنت خود مراجعه کنید.

به اشتراک گذاشتن ساده فایل ها در ویندوز XP

برای اشتراک گذاشتن پوشه ها در ویندوز XP بطور معمول از طریق کلیک راست بروی پوشه مورد نظر وسپس انتخاب گزینه sharing and security قادر به انجام این کار می باشیم که برای اولین بار کمی وقت گیر می باشد. پس ما با همراه شوید تا با ترفندی این کار را ساده تر و مانند ویندوز 2000 کنید.


حال بدین منطور:
1- وارد My computer شوید.
2- از منوی tools گزینه folder options را انتخاب کنید.
3- در برگه view و در کادر باز شده در عنوان Advanced settings در آخرین گزینه عنوان Use simple file sharing را انتخاب کرده وسپس ok را کلیک کنید.
4- و برای بار دیگر که گزینه Sharing and security را انتخاب می نمایید

اتصال به اینترنت از طریق دو کامپیوتر

در صورتی که در منزل و یا محل کار ، از دو کامپیوتر استفاده میکنید ، شما میتوانید بدون نیاز به شبکه کردن کامپیوترها و تنها از طریق خطوط تلفن و با خرید یک کارت اینترنت میتوانید هر دو کامپیوتر را به اینترنت Dial Up وصل کنید.


بدین منظور:

1- در کامپیوتری که می خواهیم به آن متصل شویم در Control panel و در قسمت Network connection روی Create new connection کلیک کنید.
2- در قسمت انتخاب نوع اتصال گزینه ی Setup and advanced connection را انتخاب کنید.
3- در مرحله ی بعد هم Accept incoming connections را انتخاب کنید.
4- پس از زدن کلید next مودم خود را از لیست وسایل انتخاب کرده و پس از کلیک کردن روی دو next دیگر نام کاربرانی که می خواهید بتوانند از این طریق وارد شوند علامت بزنید.
5- روی کامپیوتر دیگر هم یک اتصال معمولی (مثل اتصال به اینترنت) بسازید و شماره تلفنی که کامپیوتر اول به آن متصل است و نام کاربر وکلمه ی عبوری که در قسمت قبل مشخص کرده بودید را وارد کنید.

افزایش سرعت به اشتراك گذاری اطلاعات ( Sharing ) در ویندوز XP

قصد دارم ترفندی را برای کسانی که در محیط ویندوز XP از امکانات شبکه استفاده میکنند بیان کنم که با استفاده از آن میتوانید سرعت اشتراک گذاری فایل های خود و یا همان عمل Share را تا مقدار زیادی تسریع بخشید. این عمل با استفاده از متوقف کردن عمل Section کردن ویندوز XP صورت میگیرد.

برای شروع کار میبایست فایل SpeedSharing.zip را از اینجا دریافت کنید.
سپس فایل را از حالت فشرده خارج نمایید. پس از خارج کرده از حالت فشرده بر روی فایل SpeedSharing.inf موجود در پوشه راست کلیک کرده و Install را انتخاب کنید.
در پایان سیستم خود را مجدد راه اندازی کنید.
به این ترتیب شما میتوانید از زمانی كه صرف بررسی Section ارتباطی میشود پیشگیری نموده و سرعت اشتراك گذاری فایلهای خود را در ویندوز XP افزایش دهید

مبانی شبكه

شبكه‌های‌ محلی‌: Local Area Network این‌ نوع‌ شبكه‌ها به‌ شبكه‌های(‌ (LAN) معروف‌ هستند.

شبكه های محلی معمولا میزبان 2 تا 20كامپیوتر و در غالب Work Group میباشند. سرعت این نوع شبكه بسیار زیاد است (معمولا 100MB Per Sec) و می توان حجم داده های بالا را در مدت بسیار كم انتقال داد. شبكه‌های‌ گسترده‌: Wide Area Network این نوع شبكه ها به شبكه های WAN معروف هستند. این شبكه ها بزرگتر از شبكه های LAN و اغلب برای امور عمومی از آن استفاده می شود.

ازجمله این شبكه ها میتوان شبكه های VAN و یا شبكه های بزرگتر مانند Internet و.. را نام برد. سرعت انتقال داده ها در این نوع شبكه ها نسبت به LAN (در ایران) بسیار ناچیز میباشد. این سرعت به خاطر استفاده از خطوط 56K است. البته می توان با استفاده از خطوط DSL یا ISDN و یا بی سیم Wire Less سرعت این ارتباط را به اندازه 128K ,256 k , 512 kیا بالاتر افزایش داد.

 Internet Protocol: IP IP یك‌ عدد 32 بیتی‌ (bit) است‌ كه‌ پس‌ از اتصال‌ به‌ شبكه‌(... , Internet , LAN) به‌ ما متعلق‌ می‌گیرد. شكل كلی IP را می توان به صورت www.xxx.yyy.zzz در نظر گرفت كه با هر بار اتصال به اینترنت به صورت Dial Up این عدد تغییر می كند. به عنوان مثال در حال حاضر IP ما 213.155.55.104 است اما در اتصال بعدی ممكن است این عدد به 213.155.55.20 تغییر كند. IP چه كاربردی دارد؟ IP به عنوان یك شناسنامه در شبكه است و كاربردهای بسیاری دارد .برای توصیف كامل IP نیاز به شرح TCP/IP است كه بعدا به آن اشاره خواهیم كرد. همان طور كه در جامعه شناسنامه وسیله ای برای احراز هویت ماست و بدون آن جزو آن جامعه محسوب نمی شویم ، IP نیز وسیله ای برای شناسایی ما در شبكه است و امكان اتصال به شبكه بدون آن وجود ندارد. به طور مثال هنگامی كه در شبكه مشغول چت (Chat) هستیم ، كامپیوتر شما دارای یك IP می باشد. و جملاتی را كه شما تایپ می كنید به وسیله مسیر یابها (Router ) مسیر یابی (Routing) شده و به كامپیوتر شخص مقابل میرسند و متنی را هم كه شخص مقابل تایپ میكند روی IP شما فرستاده می شود.

خط فرمان در ویندوز چیست؟

خط فرمان یا همان "Command Prompt" در ویندوز نوعی شبیه ساز سیستم عامل Dos در ویندوز است كه فایلهای اجرایی "exe,com" در آن اجرا می شود. خط فرمان ویندوز دستورات بسیار زیاد و كاربردی دارد كه به مرور زمان انها را خواهیم آموخت. دسترسی به خط فرمان در ویندوز: دسترسی به خط فرمان به دو روش میسر است. روش اول : روی Start Menu كلیك كرده و گزینه Run را انتخاب می كنیم . سپس در پنجره ظاهر شده اگر ویندوز شما 98/ME باشد عبارت "Command" و اگر 2000/2003/XP باشد عبارت "CMD" را تایپ می كنیم هم اكنون محیط Command Prompt در جلوی شما قرار دارد! روش دوم : با طی كردن مسیر Start> Programs>Accessories و كلیك كردن برروی Command Prompt این محیط برای شما باز میشود. ادامه مبحث IP : چگونه IPخود را بدست آوریم : برای بدست آوردن IP خود در سیستم عامل ویندوز كافی است همان طور كه در بالا توضیح داده شد به محیط Command Prompt رفته و عبارت " IPCONFIG " را تایپ كنیم. به طور مثال من پس از اجرای دستور به نتایج زیر رسیدم : Windows IP Configuration 0 Ethernet adapter : IP Address. . . . . . . . . : 213.155.55.232 Subnet Mask . . . . . . . . : 255.255.255.0 Default Gateway . . . . . . : 213.155.55.232 فعلا تنها به سطر IP Address كه با رنگ قرمز مشخص شده است توجه كنید (Default Gateway و Subnet Mask) بعدا برسی خواهد شد. ملاحظه میكنید كه IP من 213.155.55.232 است. آدرسهای IP به چند دسته تقسیم می شوند؟ آدرسهای IP به پنج كلاس A,B,C,D,E تقسیم می شوند. از بین این كلاسها تنها كلاسهای A,B,C كاربرد دارند كه به شرح آنها می پردازیم . كلاس A : تمام IP هایی كه www آنها (در درس قبل شكل كلی IP را به صورت www.xxx.yyy.zzz معرفی كردیم) بین 1 تا 126 است ، جزو كلاس A محسوب می شوند. به عنوان مثال : 112.10.57.13 یك IP كلاس A است. این كلاس ویژه پایگاهای بزرگ اینترنتی است. كلاس B : تمام IP هایی كه WWW آنها بین 128 تا 191 می باشد را شامل می شود. مانند IP ی 172.155.55.73 كه جزو كلاس B است. كلاس C : این كلاس تمام IP هایی كه WWW آنها بین 192 تا 223 است را شامل می شود: مانند 213.133.52.138 كه جزو كلاس C محصوب می شود. تحلیل IP : همان طور كه گفته شد IP یك عدد 32 بیتی است. هم اكنون این گفته را كاملتر شرح داده و مطلب را بازتر می كنیم/ درك این قسمت از مطلب نیازمند دانستن مفاهیم Bit و Byte است . این در حقیقت واحدهای اندازه گیری حافظه كامپیوتر هستند كه در پایین آنها را شرح می دهیم : BIT :به كوچكترین واحد اندازه گیری حافظه كامپیوتری می گویند. Byte : به مجموع 8 بیت ، یك بایت می گویند. بنابر این نتیجه می گیریم 32 بیت همان 4 بایت در مبنای اعشاری (مبنای 10 ) است و برای این كه كامپیوتر اعداد را در مبنای 2 در نظر می گیرد آن را به صورت Binary (مبنای 2 ) می نویسیم. برای اینكه این مفاهیم را بهتر متوجه شوید آنها را در جدول برسی می كنیم. IP از چند قسمت تشكیل شده است؟ IP از دو قسمت Net ID و Host ID تشكیل شده است و مقادیر بیت ها در این دو قسمت در كلاسهای مختلف IP متفاوت است. Net ID در واقع شناسه شبكه و Host ID شناسه میزبان در IP است. برسی Net ID در كلاساهی مختلف: Net ID در كلاس A به صورت www.0.0.0 یعنی تنها www را شامل می شود. در كلاس B به صورت : www.xxx.0.0 است یعنی www.xxx در واقع Net Id می باشد. و در كلاس C به صورت : www.xxx.yyy.0 است یعنی NetID .. این رودیگه باید فهمیده باشید چیه ;) اگر بخواهیم بیشتر به این مبحث بپردازیم می توانیم بیت های آن را مورد برسی قرار داد و Host ID را نیز در نظر بگیریم. كلاس A : در كلاس A : Net ID هشت بیت است و Host ID آن 24 بیت كه مجموعا 32 بیت می شود. این كلاس می تواند 16.777.14 میزبان (Host) داشته باشد یعنی 16.777.14 IP كه زیر مجموعه آن قرار می گیرند. به عنوان مثال www.44.4.13 كه 44.4.13 یكی از میزبان ها (Host) می باشد. كلاس B : در كلاس B : NetID از هشت بیت به شانزده بیت افزایش می یابد و فضا را برای host ID كمتر می كند، به همین دلیل IP های زیر مجموعه آن به 56.534 كاهش می یابد. به عنوان مثال IP : www.xxx.55.137 كه 55.137 یكی از میزبانهاست . كلاس C : NetID باز هم بزرگتر شده و از 16 بیت در كلاس B به بیست و چهار افزایش می یابد و Host ID به كوچكترین مقدار خود یعنی هشت بیت می رسد. این كلاس تنها 242 IP را پشتیبانی می كند. به عنوان مثال www.xxx.yyy.93 كه در آن 93 یكی از میزبانهاست. نكات مهم درس : 1- سعی كنید بیشتر در محیط Command Prompt كار كنید تا به آن عادت كرده و دست خود را در اجرای دستورات سریع تر كنید. سرعت در اجرای دستورات هنگام Hack كردن بخصوص Client بسیار مهم است. 2- با كمی دقت حتما متوجه می شوید كه IP ای كه www آن 127 باشد در هیچ یك از كلاسهای مطرح شده وجود ندارد. در حقیقت IP ی 127.0.0.1 از قبل برای كامپیوتر خودمان رزرو شده و به آن Local Host می گویند. 3- هنگامی كه به صورت Dial Up به اینترنت متصل می شوید معمولا IP كلاس C به شما تعلق می گیرد. 4- توصیه و پیشنهاد من برای استفاده از Command Line ویندوز 2000 یا XP است . در درس های بعد به دستوراتی می رسیم كه در ویندوز 98 و یا نسخه های قدیمی تر قابل اجرا نخواهد بود، پس به فكر نصب یك ویندوز جدید باشید.

 Subnet Mask چیست

 Subnet Mask عددی است كه در واقع تعداد بیت (Bit) های Host ID و Net ID را مشخص می كند و در كلاسهای مختلف متفاوت است . اكنون Subnet Mask های استاندارد را در كلاس های مختلف مورد برسی قرار می دهیم.

Subnet Mask در كلاسهای مختلف

  Subnet Mask در كلاس A به صورت 255.0.0.0 است. یعنی همان طور در درس گذشته گفته شد NetID، دارای هشت بیت است و بقیه بیت ا مربوط به HostID می شوند. Subnet Mask در كلاس B به صورت 255.255.0.0 است و در كلاس C به صورت 255.255.255.0 می باشد. دقت داشته باشید كه این Subnet Mask ها مربوط به سرویس دهندها هستند. به عنوان مثال Subnet Mask ، با عدد 255.255.255.0 مربوط به سرویس دهنده ای (Server) است كه از IP كلاس C برای سرویس دادن به مشتری هایش (Client) استفاده میكند نه به ما كه یك Host بر روی آن هستیم. Subnet Mask یك Client كه روی IP كلاس C است 255.255.255.255 است ، یعنی هیچ بیتی برای Host ندارد. اگر این مطلب را متوجه شده باشید به راحتی می توانید Subnet Mask را در بقیه كلاسها به راحتی برای خود تحلیل كنید.

 Default gateway

 Default gateway عددی (IP) است كه نشان می دهد ما به كدام كامپیوتر متصل هستیم و از آن سرویس می گیریم. به عنوان مثال Default gateway من در حال حاضر 213.215.173.1 است. یعنی IP كامپیوتری كه من به آن Connect شده ام و از آن سرویس می گیرم 213.215.173.1 است. شروع مبحث Port ها: پرت ها را می توان به دروازه هایی برای ورود و خروج اطلاعات تشبیه كرد كه كامپیوتر با استفاده از آنها اطلاعات را دریافت و یا به بیرون انتقال می دهد. Port ها در كامپیوتر به دو دسته كلی تقسیم می شوند. یكی پرتهای سخت افزاری و دیگری پرت های نرم افزاری. Port سخت افزاری چیست ؟ پرت های سخت افزاری به پرتهایی گفته می شود كه لوازم جانبی كامپیوتر مثل : صفحه كلید، ماوس ، مانیتور ، پرینتر ، اسكنر و .. به وسیله آنها به كامپیوتر متصل می شوند. برای هك كردن یك كامپیوتر اغلب از Port های نرم افزاری استفاده می كنیم به همین دلیل فعلا بیشتر از این به مبحث Port های سخت افزاری نمی پردازیم. Port های نرم افزاری چیست ؟ پرتهای نرم افزاری به پرتهایی گفته میشود كه در شبكه های كامپیوتری از آنها برای دریافت و یا ارسال داده ها از روی یك كامپیوتر به كامپیوتر دیگر استفاده می شود.

تعداد پرتهای نرم افزاری 65535 تا است و هر كدام مخصوص سرویس خاصی در شبكه می باشد. به عنوان مثال Port شماره 80 برای دیدن صفحات وب به كار می رود ، Port شماره 110 برای دریافت E-Mail و .... چگونه می توان با استفاده از پورت ها ، به سرویس های مختلف دست پیدا كرد؟ هر پورت زبان خاص خودش را دارد كه ما با استفاده از دستوراتی كه برای هر پورت در نظر گرفته شده با آن صحبت می كنیم. در بعضی مواقع این دستورات در سیستم عامل های مختلف (Windows,Linux,.. ) با هم تفاوت هایی دارند اما اساس كار آنها یكسان است. به عنوان مثال برای دیدن صفحات وب یك سایت ( یا به عبارت دیگر سرویس گرفتن از سرور وب آن) باید پورت مربوط به آن را بدانیم . شماره این پورت 80 است پس ما باید با سرور وب (Web Server) یك ارتباط از روی پورت 80 برقرار كرده و شروع به صحبت كردن با این پورت كنیم. فرض می كنیم كه ارتباط ما در حال حاضر از طریق خط فرمان با پورت 80 برقرار شده، پس به صحبت با این پورت می پردازیم .

 به عنوان مثال به Web Server درخواست صفحه اصلی یا همان home Page را به صورت زیر می دهیم GET /index.html http/1.0 مثال بالا نمونه ساده ای از صحبت كردن با یك پورت بود. حتما متوجه شده اید كه اگر بخواهیم به روش بالا صفحات یك سایت را مرور كنیم هم وقت زیادی تلف می شود و هم اینكه نتیجه كار برای ما سودی ندارد زیرا تنها كدهای HTML صفحه نمایش داده می شوند و هیچ گونه شكل گرافیكی در خروجی وجود ندارد!!!! برای رفع این مشكل نرم افزارهایی به وجود آمده است كه پورت ها توسط آنها هدایت می شود. یعنی كار بر هیچ گونه دستوری را به طور مستقیم برروی پورت ارسال نمی كند. در واقع این نرم افزارها رابط بین كاربر و پورت مورد نظر هستند و با دریافت و درخواست از كاربر آن را به صورت قابل فهم برای پورت ترجمه و آن را ارسال می كنند. پس از ارسال درخواست پاسخی كه به صورت كد است از طریق همان پورت برروی كامپیوتر ها ارسال می شوند. پاسخ پورت نیز توسط همان نرم افزار برای ما ترجمه شده و برروی صفحه نمایش نقش می بندد. پس از این تعاریف بیایید به مثال قبل بازگردیم. ما می خواستیم . صفحه اصلی یك وب سایت را نگاه كنیم اما پاسخ برای ما قابل فهم نبود و زمان زیادی را نیز طلب می كرد. حالا اگر از سیستم عامل ویندوز استفاده می كنید Internet Explorer یا (IE) خود را باز كنید. IE یكی از محبوب ترین نرم افزارهای تحت ویندوز برای مرور صفحات وب است كه در اكثر نسخه های Microsoft Windows یافت می شود. شما میتوانید از نرم افزارهای مورد علاقه تان برای این كار استفاده كنید اما این نكته همیشه ثابت است كه درخواست برروی پورت 80 فرستاده می شود.

حتما می دانید كه با وارد كردن نام یك سایت در Address Bar به راحتی می توانید صفحه اصلی آن را ببینید و تنها با یك كلیك به صفحات دیگر انتقال پیدا كنید . حالا یك بار برای خودتان كارهایی را كه IE برای نمایش دادن یك وب سایت به شما انجام می دهد را توضیح دهید تا آن را به خاطر بسپارید. ضمنا توجه داشته باشید كه این مهم تنها پورت 80 شما را شامل نمی شود بلكه هر داده ای كه وارد كامپیوتر می شود باید توسط نرم افزار یا خود سیستم عامل ترجمه شود تا به صورت قابل فهم در آید. این مطالبی كه تا اینجا خواندید برای آشنایی كلی با Portها بود. مفهوم Portهای باز و بسته چیست ؟ Port باز : Port باز به Port ی گفته می شود . كه بتوان با آن ارتباط برقرار كرد و از روی آن اطلاعاتی گرفته و یا برروی آن داده ای ارسال كنیم. Port بسته : به پرتی گفته می شود كه نتوانیم با آن ارتباط برقرار كنیم و در نتیجه از ارسال و دریافت داده برروی آن باز بمانیم . برای اینكه مفاهیم بالا را بهتر متوجه شوید مثال زیر را كه به طبان ساده بیان شده را با دقت بخوانید: همان طور كه گفته شد برای استفاده از سرویس های مختلف در اینترنت از Port های مختلف كه هریك مخصوص یك سرویس هستند استفاده می شود .به عنوان مثال من یك POP3 Mailbox دارم. اگر بخواهم e-mail هایم رو بخوانم باید به سرور میل (mail server) وصل بشویم. برای خواندن e-mail هایی كه داخل POP Box من هستند باید از Port 110 استفاده كنیم ، پس تا یك ارتباط با Mail server Port 110 برقرار نكنیم نمی توانیم e-mail های موجود در آن را بخوانم. همان طور كه گفته شد از نرم افزارهای مختلف برای این كار استفاده میتوان كرد. پس قرار بر این شد كه من یك درخواست روی پورت mail server 110 ای كه از آن آدرس ایمیل دارم بدم تا بتوانم ایمیل هایم را بخوانم. خوب ، من یه در خواست به mail server می دهم و بعد از برقراری ارتباط به mail server ایمیلهایم را میخوانم. حالا اگر در خواست دادم و سرور در خواست من رو قبول نكرد چی؟ این میتونه معنایش این باشد كه پورت 110 سرور برای پاسخگویی آمادگی ندارد و این یعنی خواندن ایمیل تعطیله چون پورت 110 بسته است. از مثال بالا نتیجه می گیریم كه اگر بخواهیم از یك سرور و یا حتی یك كامپیوتر خانگی اطلاعات بگیریم و یا روی آن اطلاعات بفرستیم باید پورت مربوط به درخواست ما باز باشد و به درخواست ما جواب بدهد. آشنایی با پورت های مختلف : برای این كه با پورت های مختلف آشنا شده و ذهنیتی از یك پورت لیست داشته باشید تعدادی از مهمترین پورتها را در زیر برسی می كنیم. در آینده با پورتهای بیشتری آشنا شده و انها را به طور مفصل شرح می دهیم : Description Port Number Keyword Echo 7 echo Daytime 13 daytime File Transfer 21 ftp Telnet 23 telnet Simple Mail Transfer 25 smtp Trivial File Transfer 69 tftp Finger 79 finger World Wide Web HTTP 80 http Post Office Protocol - Version 3 110 pop3

نكات مهم درس : 1- در این درس تنها Subnet Mask های استاندارد برسی شدند. بنابر این Subnet Mask های دیگری نیز وجود دارند كه در صورت لزوم در آینده آنها را توضیح خواهم داد. 2- باز بودن یك پورت دلیل بر این نیست كه ما می توانیم حتما از آن اطلاعاتی دریافت كنیم. 3- Mail server ، سروری است كه mail box های ما در آن قرار دارد و web server سروری است كه یك سایت را برروی اینترنت نگه می دارد.

نگاهی به انواع شبکه

تعریف شبکه

در کل به اتصال تعدادی کامپیوتر به یکدیگر به منظور استفاده از منابع همدیگر شبکه گفته می شود به عبارت دیگر به هر وسیله که ما بتوانیم چند کامپیوتر را به یکدیگر متصل نماییم در حقیقت یک شبکه ایجاد کرده ایم .

اما هدف از ایجاد شبکه چیست ؟
به طور کلی اهدافی مثل زیر در ایجاد یک شبکه کامپیوتری دنبال می شود :
۱) استفاده مشترک از منابع
۲) استفاده از منابع راه دور
۳) افزایش امنیت و انعطاف پذیری
۴) مكانیزه كردن یا اتوماسیون كردن مجموعه ها
۵) استفاده بهینه از وقت و امكانات و صرفه جویی در هزینه ها

به نظر می رسد كه همین موارد دلایل خوبی برای به راه انداختن یك شبكه می باشد . ضمن اینكه موارد متعدد دیگری نیز می باشد

اما در مطالب فوق یك كلمه به نام منابع را بكار بردیم آیا می دانید منابع چه هستند ؟
منظور از منابع در كامپیوترها امكانات آنها مثل پردازنده مركزی < CPU > ، هارد دیسك ، پرینتر كه جزء منابع سخت افزاری هستند و بانكهای اطلاعاتی ، فایلهای صوتی و تصویری به عنوان منابع نرم افزاری می باشد .

در بحث شبكه های كامپیوتری دسته بندی های مختلفی وجود دارد كه به مرور آنها را بررسی خواهیم كرد اما در ابتدای بحث یكی از این دسته بندیها را معرفی خواهیم كرد :
۱) شبكه LAN : به شبكه های كوچك و محلی گفته می شوند . مثلاً اگر در خانه اتان یك شبكه راه اندازی كنید در واقع یك شبكه LAN ایجاد نموده اید .

۲) شبكه WAN : این شبكه در سطح بسیار بزرگی مطرح می شود و حتی می توان گفت در سطح جهانی همانند شبكه اینترنت ( خدا پدرش را بیامرزد ) . در این شبكه برای ایجاد ارتباط از تجهیزات مخابراتی پیش رفته استفاده می شود .

۳) شبكه MAN : در اصطلاح به شبكه هایی ما بین شبكه های LAN و WAN گفته می شود و یك راه تشخیص آن ، این است كه از تجهیزات مخابراتی آنچنانی استفاده نمی شود مثلا اگر شركتی در یك شهر دارای چند شعبه باشد و بخواهید آن شعبات را به یكدیگر متصل كند اینچنین شبكه ای ایجاد می كند .

سیستم های شبیه به شبكه

گاهی اوقات می توان کامپیوترها را به شکلی بکار برد که دقیقا با یک شبکه سر و کار نداریم اما می توان آنها را شبکه نیز به حساب آورد . به همین دلیل نام آنها را سیستم های شبیه شبکه می نامیم و در زیر آنها را توضیح می دهیم . اما قبل از آن باید با مفهوم کامپیوتر Standelone آشنا شوید . به طور كلی به كامپیوتر های كه قادر باشیم پشت آنها قرار گیریم و با آنها كار انجام دهیم خواه به شبكه متصل نباشد یا امكان آن را نداشته باشد یك كامپیوتر Standelone گوییم .

اما سیستم های شبیه شبكه ، بطور كلی سه مورد می باشند :
۱) كامپیوترهای MainFrame : این كامپیوترها دارای چندین پردازنده و حافظه های بزرگ می باشند و ترمینالها كه فقط دارای مانیتور و صفحه كلید می باشند به آن متصل می شوند و از آن استفاده می كنند. پس به نوعی می توان آنها را نوعی شبكه نامید اما نه بطور كامل .

۲) Distributed System ( سیستم های توزیع شده ) : این سیستم های شامل جندین كامپیوتر جداگانه می باشند كه بر روی همه آنها یك سیستم عامل مخصوص مانند ماخ ( Mach ) نصب می شود و این سیستم عامل است كه كلیه پردازشها را مدیریت می كنند و تصمیم می گیرد كه مثلا این برنامه روی كدام سیستم ها انجام شود و یا مثلا این داده روی كدام سیستم ها ذخیره شود و در این موارد كاربر نمی تواند هیچ كاری انجام دهد . این كامپیوتر ها بیشتر برای انجام پردازشهای بسیار سنگین و بصورت موازی بكار می روند .

۳) كامپیوترهایی كه به یكدیگر Link می شوند : یكی از راههایی كه می توان كامپیوترها را به یكدیگر متصل كرد از طریق پورت های پشت آنها می باشد . اگر دو كامپیوتر را بتوان از طریق پورت های پشت آنها به یكدیگر متصل كرد در اصطلاح آنها را لینك كرده ایم . در سیستم عامل ویندوز نیز می توانید دو كامپیوتر را بدین روش به یكدیگر متصل كنید . برای اینكار در موقع نصب ویندوز باید نرم افزار آن را نصب كنید تا بتوانید دو كامپیوتر را در قالب Host و Geast استفاده نمایید

شبكه ها را می توان به دو گروه زیر تقسیم نمود

*) شبكه های نقطه به نقطه ( Peer To Peer ) كه نام دیگر آنها Work Group می باشد .
**) شبكه های Server based كه به آنها Clinet / Server نیز می گویند .

دسته دیگری از شبكه ها

شبکه های Peer-to-Peer به شبكه هایی گفته می شود كه در آن تعدادی كامپیوتر به كمك یك كابل یا چیزی شبیه به آن به یكدیگر متصل می شوند . در این نوع شبكه خبری از كاپیوتر سرویس دهنده به صورت جداگانه نیست و تمام كامپیوترها هم به صورت كلاینت و هم بصورت سرور عمل می كنند و انجام اموری مثل مدیریت فایلها ، دادن مجوزهای دسترسی ( البته نه بصورت درست و حسابی ) به عهده كاربر همان كامپیوتر است . اما در شبكه های كلاینت/ سروری یك كامپیوتر بنام سرور وجود دارد كه تمام امور مدیریتی و دادن مجوزهای دسترسی و موارد دیگر از این دست را به عهده دارد و معمولا تمام افراد پشت آن قرار نمی گیرند و اجازه كار با آن را ندارند بلكه فقط شخص مدیر شبكه ( Administrator ) با آن كار می كند . اما اجازه بدهید تا یك مقایسه مابین این دو شبكه داشته باشیم :

۱) اندازه ،تعداد و مكان : اگر در حدود ۱۵ كامپیوتر ( البته صحیحتر آن ۱۰ عدد می باشد ) داشته باشیم بهتر است از شبكه نقطه به نقطه استفاده شود و اگر تعداد از آن بیشتر شده بهتر است بدلیل افت شدید كارآیی شبكه از شبكه كلاینت/ سروری استفاده شود . اگر از نظر مكانی كامپیوترها در فاصل دور نسبت به یكدیگر باشند بهتر است از شبكه های كلاینت/ سروری استفاده شود . اگر بخواهیم یك محیط كوچك كه به ندرت گسترش و توسعه می یابد را شبكه بندی كنیم بهتر اس از شبكه نقطه به نقطه استفاده كنیم .

۲) منابع مشترك شده ( Share ) : در شبكه های نقطه به نقطه منابع مشترك شده بر روی تمام كامپیوترها گسترده شده اند و هر شخصی منابع مورد نظر خود را به اشتراك می گذارد یا از اشتراك خارج می كند . اما در شبكه های بر اساس كلاینت/ سرور تمام منابع مسترك شده بر روی یك كامپیوتر قرار دارد و به كمك همان كامپیوتر به اشتراك گذاشته می شود . یا از اشتراك خارج می شود .

۳) پشتیبانی سیستم عامل : شبكه های نقطه به نقطه توسط تمامی سیتم های عامل پشتیبانی می شوند اما شبكه های بر اساس كلاینت/ سرور را سیتم عاملهای خاص مانند Windows 2000 server ، Linux, Unix , Win Nt و اخیرا توسط سیستم عامل Windows 2003 پشتیبانی می شود.

۴) امنیت : شبكه های نقطه به نقطه دارای امنیت مطلوبی نیستند اما شبكه های بر اساس كلاینت/ سرور دارای امنیت بالایی هستند كه قابل توسعه نیز می باشد.

تعریف Right : به مجوزهای دسترسی كه به كاربران داده می شود در اصطلاح Right گویند .

تعریف Dedicated server : در بعضی از محیطهای شبكه كامپیوترهای سروری را به طور اختصاصی برای انجام بعضی كارها در نظر می گیریم ، كه به آنها سرورهای اختصاصی یا Dedicated server گویند . مثلاً در بعضی شبكه ها یك كامپیوتر برای ارائه فایلها در نظر گرفته می شود كه به آنها File server گویند و موارد مشابه دیگر .

تعریف Node : به كامپیوترها و كلیه تجهیزات مرتبط با شبكه كه به تنهایی قادر به كار باشند Node یا گره گویند مانند : PC ها ، هاب ، سوئیچ

تعریف Webmaster : به مدیران شبكه هایی كه بر روی اینترنت قرار دارند Webmaster گویند . باید توجه كرد كه به مدیران شبكه هایی كه بر روی اینترنت قرار ندارند Administrator گویند .

تعریف Login : در اصطلاح به عمل اتصال به شبكه یا ورود به شبكه گویند و به عمل خروج از شبكه Logout گویند .

تعریف GNOS : به سیستم های عامل گرافیكی شبكه GNOS گویند و اگر گرافیكی نباشد به آن NGNOS گویند . از سیستم های عامل گرافیكی می توان به ویندوز NT و لینوكس اشاره كرد و از سیستم های عامل غیر گرافیكی می توان به Unix ، Novell اشاره كرد .

تعریف Diskless Network ( شبكه های بدون دیسك ) : گاهی اوقات می توان كامپیوترهای كلاینت را بدون هارد دیسك ، فلاپی دیسك و حتی CD-Rom در شبكه بكار ، برد . این كلاینتها از طریق یك چیپ مخصوص كه بر روی كارت شبكه قرار دارد ، در هنگام بوت شدن و از طریق شبكه به كامپیوتر سرور بطور اتوماتیك متصل می شوند و از این طریق سیستم عامل و برنامه های مورد نیاز را بكار می برند .

آشنایی با Netstat

این دستور که با سویچ های دیگری هم استفاده میشه یکی از دستورایی هست که همه هکر ها اول باهاش آشنا میشن.که با تایپ این دستور شما متوجه آی پی سیستمها و پورتهایی که با آنها در ارتباط هستید میشوید و مشاهده میکنید که چه پورتهایی Listening و یا Established هستن این باعث میشود اگر پورتی مخصوص یک تروجن مثل 27374 که پورت اصلی Sub7 هست در سیستم شما باز بود شما متوجه این پورت باز بروی سیستمتان بشوید. اگر در قسمت Foreign Address هم یک آی پی بوسیله پورتی به سیستم شما وصل بود شما به سرعت متوجه می شوید که یک نفر با آن آیپی در سیستم شماست ، پس این راهیست که متوجه گردید سیستمتان آسیب پذیر است یا نه ، برای مثال من با تایپ دستور Netstat در Ms-Dos پس از اتصال به اینتر نت نتایج زیر را گرفتم :

C:WINDOWS>netstat Active Connections Proto Local Address Foreign Address State TCP Midia:1454 cs33.msg.sc5.yahoo.com:5050 ESTABLISHED TCP Midia:1488 63.123.44.222:80 ESTABLISHED TCP Midia:1491 opi1.vip.sc5.yahoo.com:80 TIME_WAIُT TCP Midia:1497 64.187.54.23:80 ESTABLISHED TCP Midia:1498 64.187.54.23:80 ESTABLISHED

همانطور که ملاحظه میکنید این دستور گاهی اوقات اسم صاحب سیستم کلاینتی که شما با آن در ارتباط هستید را نیز میدهد و چون اینجا من با کسی در PM نبودم اسم کسی را نمیبینید ولی اگر کسی با من چت کند و دستور Netstat را اجرا كند اسم را میبیند و متوجه میشود کهMidia صاحب آن سیستم کلاینتی می باشدکه در حال چت كردن با آن است و همچنین در این قسمت مشخص است که من با پورت 5050 با یاهو مسنجر ارتباط برقرار کرده ام و نیز نتایجی که در زیر Local Address مشخص است اطلاعاتی درباره خود من می باشد . و نتایجی که در Foreign Address بدست میاد مشخص میکند که ما با چه سرور یا کلاینتی در ارتباط هستیم . که در سطر پنجم مثال بالا یعنی 63.123.44.222:80 آیپی سایت یاهو میباشد و مشخص میكند كه من در سایت یاهو بوده و به وسیله پورت 80 که پورت Http میباشد با این وب سرور ارتباط برقرار کرده ام و در قسمت Status هم مشخص میشود که شما با چه پورتهایی Established هستید یعنی ارتباط برقرار کرده و وصل هستید و چه پورتهایی Listening یا منتظر Request و در حال شنیدن می باشید ، بنابراین با دستور Netstat می شود یک عمل مانیتورینگ از تمام آیپی ها - پورتها و ماشینهایی که شما با آنها در ارتباط هستید گرفت . دستور Netstat/? : Help برنامه Netstat را معرفی میکند و سویچ های که ازش میتوان استفاده کرد و در مقابل هر سویچ در مورد کار آن توضیح مختصری میدهد. دستور Netstat -n : با این دستور میتوان آیپی و پورت سیستمی که شما با آن در ارتباط هستید را بدست آورد . برای مثال وقتی شما با یک نفر در یاهو مسنجر چت میکنید پورت ۵۰۵۰ روی سیستم open هست چون یاهو از پورت ۵۰۵۰ استفاده میکند پس با تایپ netstat -n خواهید داشت: Active Connections Proto Local Address Foreign Address State TCP 217.219.223.21:1425 216.136.175.226:5050 TIME_WAIT TCP 217.219.223.21:1431 64.242.248.15:80 ESTABLISHED TCP 217.219.223.21:1437 217.219.223.38:5101 ESTABLISHED همانطور که ملاحظه میکنید من در این لحظه با آیپی 217.219.223.38 در حال چت کردن بودم که اشتراکش هم از رایان روش بوده (مثل خودم)و آی پی خود نیز پروتکلی که ما بوسیله آن با یک سیستم ارتباط برقرار کردیم Proto مشخص میشود در قسمت Local Address من هم TCPارتباط برقرار شده است. دستور Netstat -na : با تایپ کردن این دستور در MS-DOS Prompt تمام پورتهایی که داده ها و بسته ها را میفرستند مشخص میشود ، نشان " na " در تمام دستورات به معنی نمایش همه پورتها و لیست کردن آدرسهای شبکه و شماره فرمها در یک قالب عددی می باشد ، برای مثال من با تایپ این فرمان در MS-DOS این نتایج را گرفتم :

 C:WINDOWS>netstat -na Active Connections Proto Local Address Foreign Address State TCP 0.0.0.0:1954 0.0.0.0:0 LISTENING TCP 0.0.0.0:5101 0.0.0.0:0 LISTENING TCP 217.219.223.21:1954 207.46.106.21:1863 ESTABLISHED TCP 217.219.223.21:1971 216.136.225.36:5050 ESTABLISHED TCP 217.219.223.21:2031 63.121.106.74:80 TIME_WAIT TCP 127.0.0.1:1025 0.0.0.0:0 LISTENING *:* UDP 0.0.0.0:1958 *:* UDP 64.110.148.59:9 *:* UDP 64.110.148.59:137 *:* UDP 64.110.148.59:138

خب میبینید که پورتهای باز روی سیستم من لیست شده است. مثل 1954-1971-2031 دستور Netstat -a : این دستور نیز مثل دستور Netstat -an یا -na عمل میکنه فقط فرقش در اینه که این دستور پورتها را با معادل اسمیشان نشان میدهد ، برای مثال پورت 139 را با معادل اسمیش یعنی Netbios نشان میدهد و همچنین مانند دستور Netstat اسم صاحب سیستم را پرینت میكند .(این دستور برای تست کردن نقطه ضعفها و پورتهای باز در سیستم های خودمان بسیار مفید میباشد و اگر سیستم آلوده به تروجن بود میشود از این دستورها و کلاً برنامه Netstat این موضوع را فهمید ، پس آنهایی که سوال میکنند ما چگونه بفهمیم سیستم خودمان آلوده به تروجن هست یا نه ، استفاده از این دستور و کلاً دستورات Netstat میتواند خیلی به آنها کمک کند ) دستور Netstat -p xxx : منظور از xxx یعنی آن پروتکلی که شما در نظر دارید که میتواند TCP و UDP باشد. دستور Netstat -e : این دستور نیز یکی از دستورات Netstat است که آماری از ارتباطها و بسته ها و شماره های ارسال و ذخیره بسته ها و داده ها را نشان میدهد .(این دستور بیشتر برای ویندوزهای 98 , me و همینطور مودمهایی که آمار بسته ها را نمیدهند خوب و مفید است چون در ویندوز 2000 – XP- قسمتی از این آمار براحتی در اختیار User قرار میگیرد ، و شما میتونید با استفاده از این دستور ترافیک ISP و شبکه را ببینید و همینطور برنامه هایی که در حال دانلود هستسد را چک کنید و یا اگر بسته ای در ارسالش مشکلی پیش بیاد میتوانید در قسمت Errors مشاهده کنید ، ...) دستور Netstat -r : این دستور توسط کاربران معمولی اینترنت زیاد بکار گرفته نمیشود چون درک بعضی از گزینه هاش برای کاربران عادی دشوار ، بحرحال این دستور جزییات دقیقی مثل آدرس Gateway - Interface Metric -Netmask , ... درباره آدرس آی پی شما در شبکه میدهد ، همچنین در ویندوزهای8 9 - ME کار دستور Netstat -a را هم انجام میدهد .

شناخت سرویس ADSL

ADSL چیست ؟

ADSL مخفف Asymmetric Digital Subscriber Line می‌باشد و طرح  modulationای است که ترافیک شبکه را از طریق همان جفت سیم مسی که برای انتقال صوت استفاده می‌شود، به محل مشترک ارسال می‌کند. این روش از یک تکنیک پیچیده دیجیتالی استفاده می‌کند که فرکانس های بین25.875 KHz  تا 138 KHz را برای upload و KHZ 138 تا  KHZ 1104را برای download و 0 تا 4 KHZ را برای انتقال صوت در نظر می گیرد و بدین ترتیب صوت از داده جدا می شود.

مزایای ADSL  چیست ؟  

سرعت بالا ، اتصال همیشگی ،  عدم نیاز به شماره گیری ، استفاده همزمان از اینترنت و ارتباط تلفنی ، عدم پرداخت هزینه پالس مكالمات در زمان برقراری ارتباط به اینترنت ،  سیم كشی اضافی وجود ندارد .

چه كامپیوترهای ADSL را پشتیبانی می كند ؟
   
هر كامپیوتری كه پورت USB و یا Ethernet داشته باشد، می تواند از سرویس ADSL استفاده كند . ADSL از سیستم عامل های مكینتاش ، ویندوز ، linux ، unix و ... پشتیبانی می كند 

Micro Filter یا Splitter  چیست ؟ 

برای نصب مودم ADSL در منزل یا محل کار نیاز به دستگاه کوچکی به نام (Micro Filter Splitter ) می‌باشد که عمل تفکیک امواج صوتی ( تلفنی ) و دیتا را بر روی خط تلفن انجام می‌دهد .

برای استفاده از ADSL چه تجهیزاتی احتیاج داریم ؟ 

مودم ، میكرو فیلتر ( اسپلیتر ) و یک کارت شبکه در صورت استفاده از Ethernet ، در غیر اینصورت پورت USB برای استفاده از مودم USB.

معنای رانژه شدن خط از طرف مخابرات چیست؟
   
رانژه کردن مربوط به تغییر مسیر زوج سیم تلفن منزل مشترک در MDF مخابرات است که باعث می شود کابل تلفن مشترک از تجهیزات شرکت آسیاتک نیز عبور کند و امکان دریافت اینترنت را در کنار مکالمات صوتی داشته باشد. این تغییر مسیر به درخواست مشترک و با ارسال نامه از طرف شرکت آسیاتک به مخابرات صورت می گیرد.

برای استفاده از سرویس ADSL چه محدودیت هایی وجود دارد؟  

 عدم استفاده مخابرات از کافو نوری در آن منطقه ، عدم استفاده از خطوط PCM  ، فاصله کابلی محل تا مرکز مخابرات، از 6 کیلومتر کوتاهتر باشد.