1- سرسختانه همواره خود را حق بجانب دانستن، حتی زمانی كه ادله كافی در اختیار نداشته باشید.

2- هیچگاه عذرخواهی نكردن، حتی زمانی كه تقصیر كار بودن شما اثبات گردیده باشد.

3-بی رحمانه خطاها ی شریك زندگی خود را بازگو كردن.

4-ادعای متعصبانه از آگاهی داشتن از  انگیزه های شریك زندگی بهتر از خود وی.

5-تصور آنكه شریك شما می باید نیازهای شما را درك كرده و فورا بدون درخواست شما آنها را برآورده سازد.

6-نادیده گرفتن كامل اولویتهای شریك زندگی و پافشاری بر اولویتهای خود.

7-تصور آنكه نیازهای جنسی همسر شما و نیازهای جنسی  شما یكسان و مشابه میباشند.

8- عدم اقرار به رنجش و بلافاصله ابراز خشم كردن.

9- شناسایی عیوب و كاستیهای شخصیتی همسر و اسرار خانوادگی وی، و بهره گیری از آنها برای پیروزی در مشاجرات، زمانی كه منطق در میماند.

10- بهره گیری از عذاب وجدان و حس گناه كار بودن برای به بازی گرفتن، دستیابی به اهداف و یا مجازات همسر.

11- در شناسایی و یافتن بدیها و معایب همسر چیره دست بودن، اما هیچگاه خوبیها و محاسن وی را بزبان نیاوردن.

12- كوتاه نیامدن به هیچ قیمتی، و كشاندن مجادله تا جایی كه همسر از خانه بگریزد.

13- هیچگاه رها نكردن گذشته، و بازگویی و باز آفرینی آن به كرات.

14-ابراز وابستگی شدید به همسر خود،وادعای آنكه بی وی و یا در صورت بی اعتنایی وی بی شك خواهد مرد.

15-در صورت عدم وابستگی شدید، فاصله گرفتن از لحاظ فیزیكی و احساسی تا حد بی اعتنایی كامل.

16-قول دادن، وهیچگاه عمل نكردن.

17- تا حدی متظاهر و دو رو بودن كه همسر نمیداند شما چه زمان جدی هستید.

18-عذرتراشی همیشگی برای عادات ناپسند خود.

19- پافشاری براین عقیده كه همواره مطلبی كه شما میخواهید بیان كنید مهمتر از مطلبی است كه همسرتان میخواهد بگوید، بنابراین حرف وی را قطع میكنید.

20-وانمود میكنید كه حرفهای بیان شده همسرتان را كاملا متوجه شده اید، ولو آنكه هیچ چیزی از صحبتهای وی را نفهمیده اید.

21-به گونه ای رفتار میكنید كه گویی شما مرتكب هیچكدام از اشتباهات ذكر شده نگردیده اید و این شریك شماست كه باید تغییر كند.